PROPIEDADES TEXTUAIS

Os textos teñen propiedades básicas como:

1) ADECUACIÓN ao contexto e á intención comunicativa

FACTORES que determinan a adecuación:

1) O RECEPTOR: marcará o grao de familiaridade, o tratamento e o rexistro a empregar. (Tipos de REXISTRO: Formal: utilización coidada da lingua, Coloquial: propio de situacións máis familiares)

2) INTENCIÓN COMUNICATIVA CLARA (convencer, informar, solicitar...): determinará o tipo de texto (divulgativo, especializado, xeral, específico). 

3) O ENFOQUE DO TEMA: divulgativo, especializado, xeral, específico...

4)  A CANLE OU SOPORTE PARA TRANSMITIR A INFORMACIÓN (escrita ou oral)

Para construír de modo correcto un texto tendo en conta a adecuación, debemos fixarnos en todas as circunstancias que rodean ao acto de comunicación: que tipo relación teño co receptor, que quero transmitirlle, para que, onde e como o escribo, que nivel de linguaxe é o  máis apropiado, por que canle vou transmitir a mensaxe, etc.  Por ex. Sería adecuado nunha conversa telefónica dicir: “Levei un golpe aquí” ? 
 

CARACTERÍSTICAS:

 Extensión adecuada á situación comunicativa : un anuncio ofrecéndome para dar clases particulares debe ser breve.

·  Adaptación do  emisor ao receptor: creación de textos expositivos divulgativos  para non iniciados nun tema.

·  A idoneidade respecto á situación espazo-temporal na que  se produce: nun enterro, ton grave na expresión do pésame.

·  Acomodación á finalidade para a que elaboramos o texto: se  pedimos un favor, facelo de forma amable.

·  Aceptación das normas do grupo social: respecto dos tabús ou elección das palabras segundo os valores connotativos dun grupo

·  Adaptación ao nivel de lingua no que se desenvolve a comunicación:  nivel formal, coloquial, ou vulgar á hora de contar chistes.

·  Respecto das normas de cortesía.

2) COHERENCIA entre as ideas que se desenvolven.

Fai referencia á selección e organización da información. Hai que ter en conta:

a) A CANTIDADE de información, nin escasa nin excesiva

b) A CALIDADE da información: claridade, vocabulario preciso,  sen contradicións e congruente co mundo coñecido polos interlocutores

c) A ORGANIZACIÓN da información: ben estruturada, utilización de parágrafos, puntos e á parte...

Un texto é coherente cando os elementos que o forman manteñen unha relación de conexión. 

Para iso existen unhas regras:

1.-Regra de repetición: o tema vaise retomando ao longo do texto.

2. Regra de progresión temática: o texto debe desenvolverse coa aportación de información nova.

3.-Regra de non contradición. Os enunciados non deben contradicirse.

4.-Regra de relación: a realidade que se describe debe ser congruente co mundo coñecido polos interlocutores.

3) COHESIÓN entre as diversas partes que compoñen o texto. 
Esixe evitar léxico repetitivo, desorde sintáctica, oracións longas con anacolutos...
Procedementos de cohesión:

a) Léxicos: Repetición de palabras no texto. Recorrencia semática: sinónimos, hiperónimos, hipónimos, palabras comodín, metáforas, paráfrases.

b) Enlaces anafóricos e catafóricos (substitución): pronomes persoais, relativos, demostrativos, posesivos, adverbios de tempo e de lugar, palabras comodín.

c) Elipse: supresión de elementos que se sobreentenden.

d) Conectores:

- Indicar causa: por isto, por iso, polo tanto, por conseguinte...

- Ideas contrarias: non obstante, porén, pola contra...

- Engadir ideas novas: ademais, e tamén así mesmo...

- Aclarar ideas: é dicir, ou sexa, isto é...

- Ordenadores discursivos: son conectores extraoracionais que afectan a partes do text, por exemplo bloque, parágrafos... A finalidade dos ordenadores do discurso é explicitar o modo e a orde das informacións que se insertan no texto: para empezar, en primeiro lugar, por outra parte, finalmente, para concluír, por último, en fin...

e) Os signos de puntuación

f) Os tempos verbais: ten que haber unha correlación lóxica entre eles no texto.

4) GRAMATICALIDADE : propiedade que se refire ao uso correcto da lingua.


5) PRESENTACIÓN : boa caligrafía, uso de marxes...