A NOVA NARRATIVA GALEGA. Características e autores

► CRONOLOXÍA: O movemento iníciase en 1954, coa publicación de Nasce unha árbore de R. Mourullo.A partir de   1968 e até 1980 (ano de publicación de Cara a Times Square de Camilo Gonsar) estes autores van abandonando progresivamente a experimentación formal.

  ► INFLUENCIAS

  - JAMES JOYCE  e a “corrente da conciencia”  (monólogo interior)  que pretende  mostrar os pensamentos dos personaxes “en bruto”, sen ningún tipo de elaboración racional; ruptura da orde cronolóxica lineal.

  - Os autores do “NOUVEAU ROMAN”  francés, denominación na que se inspira este movemento (Robbe-Grillet, Nathalie Sarraute, Michel Butor...), que experimentaron cunha narración obxectalista  na que, cun desenvolvemento mínimo de acción, se describe con minuciosidade o entorno físico.

  - FRANZ KAFKA, na caracterización de personaxes atormentados e incapaces de gobernar o seu propio destino   e na plasmación dunha realidade absurda que se vive como un pesadelo.

  - JOHN DOS PASSOS e W. FAULKNER, no emprego do pluriperspectivismo e a “narración cinematográfica”.

►  CARACTERÍSTICAS TEMÁTICAS E FORMAIS

  - TEMÁTICA:  Expresión do  absurdo da  existencia,  pesimismo, desesperanza;  asasinatos, suicidios, fracasos   persoais, amor insatisfeito, soidade, illamento, episodios patolóxicos...

  - PERSONAXES:  Perdidos, desnorteados, movidos polas  circunstancias, sen control do  seu destino, violentos,  agresivos, solitarios, desequilibrados, autodestrutivos...  antiheroes.

  - TEMPO:   Gusto pola ruptura da orde cronolóxica (analepeses, prolepses, ucronía), redución radical do tempo. 

 - ESPAZOS:  Maioritariamente urbanos ou suburbiais. Fuxida consciente do ruralismo. Ambientes claustrofóbicos, sórdidos. Cosmopolitismo, localizacións estranxeiras.

  - NARRADOR:  Preferencia pola primeira persoa  protagonista  e as perspectivas  obxectivistas, que mostran a   historia sen explicala, multiperspectivismo, monólogo interior.

  - ESTILO: Simple, oracións curtas, marcada tendencia ao coloquialismo, fuxida da retórica; descricións de natureza obxectalista; gusto pola mestura de xéneros,  pola narrativa “collage”.

► RODRÍGUEZ MOURULLO: Memorias de Tains está composto por oito cartas que conteñen historias entrelazadas,radicadas nunha cidade imaxinaria  xa desaparecida, que presentan unha atmosfera de angustia, de pesadelo.

  ► CAMILO GONZÁLEZ SUÁREZ-LLANOS (CAMILO GONSAR) publica algunhas das novelas máis representativas do grupo: técnica obxectalista, temática sobre a violencia e o absurdo humano, ambientacións afastadas da   realidade galega (Madrid, Nova York)... Cara a Times Square .

  ► MARÍA XOSÉ QUEIZÁN: A orella no buraco  enmárcase de cheo na estética da NNG. Narra a biografía dun   emigrante fracasado, desde a atemporalidade e a partir de sucesivos monólogos. Nótase unha grande influencia   do nouveau roman na descrición obxectalista.

  ► X. L. MÉNDEZ FERRÍN:  As súas tres primeiras obras encádranse claramente dentro das características da NNG:  personaxes  problemáticos (violentos,  incomunicados, con diversas patoloxías...), espazos urbanos, estilo   menos elaborado.... A partir de Retorno a Tagen Ata (1971), o experimentalismo vaise reducindo, ao tempo que a  realidade social e politica galega vai cobrando máis peso.

  - Constante relación entre realidade e fantasía.

  - Reconstrución e interpretación dun pasado mítico que remite á cultura celta ou á materia artúrica.

  - Profusión de topónimos e antropónimos de aparencia céltica, oriental ou nórdica: Ulm, Nmógadah, Grieih...

  - Creación de espazos literarios propios cargados de simbolismo: Tagen Ata, Terra Ancha, Grande Fraga...

  - Grande presenza de  intertextualidade:  personaxes, espazos, situacións, que se van repetindo  en obras diferentes e incorporación de elementos literarios doutros autores.

    Obras:  Percival e outras historias,  O crepúsculo e as formigas , Arrabaldo do norte, Retorno a Tagen   Ata, Bretaña, Esmeraldina, No ventre do silencio.

►  CARLOS CASARES:

  - Etapa de renovación formal,  ligada á nova estética da NNG:  abrangue Vento ferido, Cambio en tres e Xoguetes pra un tempo prohibido : realidade desacougante e opresiva, monólogo interior, obxectivismo, emprego   da 2ª persoa, presenza de elementos autobiográficos, ambientes predominantemente urbanos...

  - Etapa de madurez  (Os escuros soños de Clío, Ilustrísima, O sol do verán):  novelas máis realistas, centradas en situacións  históricas de distintos  períodos do século XX, sen renunciar ao elemento fantástico.  Constante aparición do Mal, orixinado pola mentira, a calumnia, o engano...  como motor dos conflitos sociais. Gusto   polo humor, a ironía, a parodia.