► CRONOLOXÍA: O movemento iníciase en 1954, coa publicación de Nasce unha árbore de R. Mourullo.A partir de 1968 e até 1980 (ano de publicación de Cara a Times Square de Camilo Gonsar)
estes autores van abandonando progresivamente a experimentación formal.
► INFLUENCIAS
-
JAMES JOYCE e a “corrente da conciencia”
(monólogo interior) que
pretende mostrar os pensamentos dos personaxes “en bruto”, sen
ningún tipo de elaboración racional; ruptura da orde
cronolóxica lineal.
-
Os autores do “NOUVEAU ROMAN” francés, denominación na que se inspira este movemento (Robbe-Grillet, Nathalie Sarraute, Michel Butor...),
que experimentaron cunha narración obxectalista
na que, cun desenvolvemento mínimo de acción, se describe con minuciosidade o entorno físico.
-
FRANZ KAFKA, na caracterización de personaxes atormentados e incapaces de gobernar o seu propio
destino e na plasmación dunha realidade absurda que se vive como un
pesadelo.
-
JOHN DOS PASSOS e W. FAULKNER, no emprego do pluriperspectivismo e a “narración cinematográfica”.
► CARACTERÍSTICAS TEMÁTICAS E FORMAIS
-
TEMÁTICA: Expresión do
absurdo da existencia, pesimismo, desesperanza; asasinatos, suicidios, fracasos persoais, amor insatisfeito, soidade, illamento, episodios patolóxicos...
-
PERSONAXES: Perdidos, desnorteados,
movidos polas
circunstancias, sen control do
seu destino, violentos, agresivos, solitarios, desequilibrados,
autodestrutivos... antiheroes.
-
TEMPO: Gusto
pola ruptura da orde
cronolóxica (analepeses, prolepses, ucronía), redución radical do tempo.
- ESPAZOS: Maioritariamente
urbanos ou suburbiais. Fuxida consciente do ruralismo. Ambientes claustrofóbicos,
sórdidos. Cosmopolitismo, localizacións estranxeiras.
-
NARRADOR: Preferencia pola
primeira persoa
protagonista e as
perspectivas obxectivistas, que mostran a historia
sen explicala, multiperspectivismo, monólogo interior.
-
ESTILO: Simple, oracións curtas, marcada tendencia ao coloquialismo, fuxida
da retórica; descricións de natureza
obxectalista; gusto pola mestura de xéneros, pola
narrativa “collage”.
► RODRÍGUEZ
MOURULLO: Memorias
de Tains está composto por oito cartas que conteñen historias entrelazadas,radicadas nunha cidade imaxinaria xa
desaparecida, que presentan unha atmosfera de angustia, de pesadelo.
► CAMILO
GONZÁLEZ SUÁREZ-LLANOS (CAMILO GONSAR) publica
algunhas das novelas máis
representativas
do grupo: técnica obxectalista, temática sobre a violencia e o absurdo humano, ambientacións afastadas da realidade galega (Madrid, Nova York)... Cara
a Times Square .
► MARÍA
XOSÉ QUEIZÁN: A orella no
buraco enmárcase de cheo na estética da NNG. Narra a biografía dun emigrante
fracasado, desde a atemporalidade e a partir de sucesivos monólogos. Nótase
unha grande influencia do nouveau roman na descrición obxectalista.
► X.
L. MÉNDEZ
FERRÍN:
As súas tres primeiras obras encádranse claramente dentro das características da NNG:
personaxes
problemáticos (violentos, incomunicados, con diversas patoloxías...), espazos urbanos, estilo menos elaborado.... A partir de Retorno a Tagen Ata (1971), o experimentalismo vaise
reducindo, ao tempo que a realidade social e politica galega vai cobrando máis
peso.
- Constante relación entre realidade e fantasía.
- Reconstrución e interpretación dun pasado mítico que remite á cultura celta ou á materia artúrica.
- Profusión de topónimos e antropónimos de aparencia céltica, oriental ou nórdica: Ulm, Nmógadah, Grieih...
- Creación de espazos literarios propios cargados de simbolismo: Tagen
Ata, Terra Ancha, Grande Fraga...
- Grande presenza de
intertextualidade: personaxes, espazos, situacións, que se van repetindo en obras diferentes e incorporación de elementos literarios doutros autores.
Obras: Percival
e outras historias, O crepúsculo e as
formigas , Arrabaldo do
norte, Retorno a Tagen Ata, Bretaña,
Esmeraldina, No ventre do silencio.
► CARLOS CASARES:
- Etapa de renovación
formal, ligada á nova estética da NNG: abrangue Vento ferido, Cambio en tres e Xoguetes pra un
tempo prohibido : realidade desacougante e opresiva, monólogo interior, obxectivismo, emprego da 2ª persoa, presenza de elementos autobiográficos, ambientes
predominantemente urbanos...
-
Etapa
de madurez (Os
escuros soños de Clío, Ilustrísima, O
sol do verán):
novelas máis realistas, centradas en situacións
históricas de distintos períodos
do século XX, sen renunciar ao elemento fantástico. Constante
aparición do Mal, orixinado pola mentira, a calumnia, o engano... como motor dos conflitos sociais. Gusto
polo humor, a ironía,
a parodia. 
